عمل میومکتومی

یکی از روش های درمانی موثر برای رفع فیبروم رحم، جراحی میومکتومی است.

این روش درمانی همچنین با نام لیومیوم شناخته می شود که برای خارج کردن توده های غیر سرطانی یک روش رایج است.

هدف از انجام عمل میومکتومی، برداشتن فیبروم های ایجاد شده می باشد و در نهایت متخصصان در طی این جراحی اقدام به بازسازی رحم می کنند.

برخلاف هیسترکتومی، در روند آن کل رحم برداشته می شود و در میومکتومی فقط اقدام به خارج کردن فیبروم ها می کنند.

جراحی میومکتومی برای بانوانی انجام می شود که پاسخ مناسب نسبت به سایر درمان های فیبروم رحمی را دریافت نکرده باشند.

جراحی میومکتومی با روش های مختلفی انجام می شود که از نظر نحوه عمل و عوارض احتمالی هر یک از این روش ها با یکدیگر متفاوت هستند.

نکته قابل توجه در مورد انجام جراحی میوکتومی این است که متخصصان برای انتخاب روش جراحی عوامل مختلفی از جمله اندازه، تعداد و محل فیبروم ها را بررسی خواهند کرد.

انواع روش های عمل میومکتومی

جراحی میومکتومی می‌تواند به روش‌های مختلفی انجام شود.

بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروم‌های شما، ممکن است واجد شرایط میومکتومی شکمی، میومکتومی لاپاراسکوپی، میومکتومی رباتیک یا میومکتومی هیستروسکوپی باشید.

در ادامه، هر نوع میومکتومی را با جزئیات بیشتری توضیح می‌دهیم.

میوکتومی از طریق لاپاراتومی

لاپاراتومی به معنای ایجاد یک برش بزرگ در دیواره شکم و ورود به حفره شکم به منظور شناسایی، تشخیص و درمان احتمالی است.

لاپاراتومی تشخیصی زمانی انجام می‌شود که جراح نتواند از طریق روش‌های دیگر به تشخیص قطعی در مورد وضعیت بیمار برسد.

برای انجام جراحی میومکتومی با روش لاپاراتومی پزشک یک برش در سطح شکم ایجاد می کند که راحت تر به رحم و فیبروم های ایجاد شده دسترسی داشته باشند.

در این مورد متخصصان ترجیح می‌ دهند که برش را به صورت افقی و کم در ناحیه بیکینی ایجاد کنند.

اگر ضمن بررسی های اولیه پزشک متوجه شود که رحم بزرگ تر است یا آسیب هایی ایجاد شده و توده های فیبروم بیشتر هستند ممکن است در طی جراحی از برش عمودی استفاده کنند.

جراحی میومکتومی شکمی یک جراحی بزرگ و پیچیده محسوب می شود و متخصصان با ایجاد یک برش در قسمت انتهایی شکم یا اصطلاحا برش بیکینی، اقدام به برداشتن فیبروم ها از دیواره رحم می کنند.

در پایان جراحی عضلات رحم با استفاده از چندین لایه بخیه به هم دوخته می شوند و مراقبت ها و دوره نقاهت تخصصی آغاز می گردد.

میوکتومی با لاپاراسکوپی

یکی از روش های جراحی برای درمان فیبروم های رحمی لاپاراسکوپی است، جراحی میومکتومی لاپاراسکوپی یک فرایند کم تهاجم شناخته می شود.

متخصصان ۴ برش کوچک در شکم ایجاد کرده و برای انتقال ابزارهای مخصوص به همراه نور و دوربین فیلمبرداری از این برش ها استفاده می کنند.

شکم با گاز دی اکسید کربن پر می‌شود تا به جراح کمک کند داخل شکم را ببیند.

در این روش جراحی متخصصان تمامی مراحل عمل را بر روی یک مانیتور ویدیویی مشاهده می کنند که البته در این اقدام پزشک عملکرد بسیار خوبی خواهد داشت.

اگر جراحی به صورت رباتیک انجام شود، جراح از یک بازوی رباتیک برای کنترل ابزارها از راه دور استفاده می‌کند.

جراح ممکن است فیبروم‌ها را به قطعات کوچک بشکند تا بتوان آنها را برداشت. اگر بسیار بزرگ باشند، جراحی ممکن است به میومکتومی شکمی تغییر یابد که برش بزرگتری در شکم ایجاد می‌کند.

لاپاراسکوپی یک روش کمتر تهاجمی است. زمان بهبودی آن نسبت به میومکتومی شکمی سریع‌تر است.

سپس جراح ابزارها را خارج می‌کند، گاز را آزاد می‌کند و برش‌ها را می‌بندد. اکثر افرادی که این عمل را انجام می‌دهند، یک شب در بیمارستان می‌مانند.

ضمن آنکه عوارض جانبی این جراحی و احتمال آسیب دیدن بافت های مجاور نیز به حداقل می رسد.

جراحی میومکتومی هیستروسکوپی

میومکتومی هیستروسکوپی روشی موثر و کاربردی برای برداشتن فیبروم های زیر مخاطی است.

از زمانی که این فیبروم ها در حفره رحم ایجاد می شوند، برداشتن آنها با جراحی میومکتومی هیستروسکوپی یک اقدام موثر است.

برای این روش پزشک از ابزاری به نام زرکتوسکوپ هیستروسکوپی استفاده می کنند.

از طریق واژن و کانال دهانه رحم به داخل حفره رحم منتقل می شود و از این طریق می توان اقدام به برداشت توده های غیر سرطانی نمود.

میومکتومی واژینال یک روش کم تهاجم برای برداشتن فیبروم های زیر مخاطی یا پولیپ های آندومتر است که در حفره رحم پدیدار می شوند.

جراح شما از یک حلقه سیمی برای تراشیدن قطعات فیبروم استفاده می‌کند. سپس این مایع، قطعات فیبروم برداشته شده را می‌شوید.

برای انجام این روش هیچ نوع برشی در سطح شکم ایجاد نمی شود و علاوه بر بهبودی سریع عوارض این تکنیک بسیار نادر است.

مهمترین اقدامات قبل از عمل میومکتومی

بسیاری از بانوان بعد از ابتلا به فیبروم رحم، نیاز است که تحت درمان قرار گرفته و جراحی میومکتومی را با روش های مختلفی انجام دهند.

قبل از شروع این تکنیک درمانی متخصصان در مورد اقدامات و مراقبت های پیش از درمان با بیماران خود صحبت خواهند کرد.

مهم است که تمام موارد احتیاطی قبل از جراحی را با حساسیت زیاد رعایت کرده و نکاتی که پزشک تاکید می کند را جدی بگیرید.

موارد احتیاطی عبارتند از:

قبل از انجام عمل جراحی متخصصان برای کاهش اندازه فیبروم ها و برداشت راحت تر آنها داروهای خاصی را برای بیماران تجویز می کنند.

مهم است که این داروها به موقع و با دوز مشخص شده به طور منظم مصرف شوند.

آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین، داروهایی هستند که تولید استروژن و پروژسترون را محدود می کنند.

بیماران مبتلا به فیبروم با مصرف این داروها دچار یائسگی موقت می شوند و پس از قطع مصرف دارو دوره قاعدگی باز می گردد و بارداری ممکن است.

پیش از انجام عمل جراحی در صورت ملاقات با جراح و متخصص  زنان و زایمان همچون دکتر عاطفه گرگین می توانید تمامی سوالات و ابهاماتی که در رابطه با این شیوه درمانی در ذهن دارید را به طور کامل بپرسید.

متخصصان برای آگاهی و آرامش بیشتر بیماران تمامی سوالات را پاسخگو هستند و اطلاعات لازم را به مراجعین خود خواهند داد.

برای کسب اطلاع و اطمینان از سلامت بیماران پیش از جراحی آزمایشاتی انجام می شود که متخصصان را از وضعیت بیمار مطلع خواهد کرد.

این آزمایشات شامل آزمایش خون، نوار قلب، اسکن  ام آر آی و سونوگرافی لگن است.

احتمالاً پیش از انجام جراحی میومکتومی، متخصصان مصرف برخی از داروها را ممنوع اعلام کنند.

مهم است که در صورت مصرف هر نوع دارو یا انواع مکمل ها و ویتامین ها و داروهای بدون نسخه با پزشک خود مشورت کنید، پیش از جراحی هیچ دارویی را خودسرانه مصرف یا قطع نکنید.

برای انجام جراحی میومکتومی و موفقیت در این تکنیک درمانی مهم است که بیماران ۶ الی ۸ هفته قبل از جراحی از سیگار و انواع دخانیات استفاده نکنند.

سیگار کشیدن نه تنها روند بهبودی بعد از جراحی را کند می کند بلکه خطر بروز حوادث قلبی و عروقی را در طی جراحی افزایش می دهد.

توصیه می شود که برای روز جراحی به صورت ناشتا به بیمارستان مراجعه کنید و از نیمه شب قبل از روز عمل از خوردن و آشامیدن هر نوع مواد خوراکی خودداری نمایید.

عوارض عمل میومکتومی

جراحی میومکتومی هم مانند هر روش درمانی دیگری ممکن است عوارضی در پی داشته باشد. عوارضی که ممکن است بعد از جراحی میومکتومی اتفاق بیفتد عبارتند از:

• خونریزی
• آسیب به رحم
• آسیب به اندام های مجاور سیستم ادراری
• تشکیل بافت اسکار یا چسبندگی در داخل رحم عفونت
• لخته شدن خون
• رشد مجدد فیبروم

بعد از جراحی میومکتومی ممکن است بیماران تا چند روز احساس درد در قسمت شکم داشته باشند، حتی ممکن است این درد به مرور با حالت گرفتگی یا تورم همراه شده و محدودیت های حرکتی را برای بانوان ایجاد می کند.

خونریزی بعد از عمل میومکتومی احتمالاً ۱ تا ۲ هفته طول می کشد، وجود خونریزی های محدود و ترشحات واژن در این تایم کاملاً طبیعی است.

باید بدانید که ترشحات و خونریزی باید به تدریج برطرف شود و اگر این حالات شدت پیدا می کند، حتماً به پزشک اطلاع دهید.

نگرانی بانوان در مورد عوارض عمل میومکتومی کاملاً طبیعی است اما باید بدانید که برخی از آسیب ها کاملاً نادر است و زمانی اتفاق می افتد که پزشک مهارت و تجربه کافی نداشته باشد.

ممکن است بعد از جراحی میومکتومی، رحم کمی ضعیف تر شده و برای آینده بانوان که تمایل به بارداری دارند، ممکن است محدودیت های در نظر گرفته شود و متخصصان زمان خاصی را برای عدم بارداری در نظر می گیرند.

در صورتی که جراحی میومکتومی به خوبی پیش رود و آسیب های جانبی آن اتفاق نیفتد شرایط برای بارداری طبیعی و بدون مشکل فراهم است.

با توجه به اهمیت عوارض میومکتومی که گاهاً ممکن است خطرناک باشد باید گفت که شرایط جسمی بانوان با یکدیگر متفاوت است.

این اتفاقات به طور مشترک و یکسان برای همه بانوانی که تحت جراحی میومکتومی قرار می گیرند اتفاق نخواهد افتاد.