لاپاراسکوپی یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که در آن یک دوربین کوچک و ابزارهای مخصوص از طریق برش‌های کوچک در شکم وارد می‌شوند تا اندام‌های لگنی و شکمی را بررسی کنند. این روش به پزشکان کمک می‌کند تا مشکلاتی مانند اندومتریوز، چسبندگی‌ها، فیبروم‌ها، انسداد لوله‌های فالوپ یا سایر اختلالات مرتبط با نازایی را تشخیص دهند.

بله، لاپاراسکوپی نه تنها برای تشخیص، بلکه برای درمان برخی علل نازایی نیز استفاده می‌شود. به عنوان مثال، می‌توان از این روش برای برداشتن اندومتریوز، رفع چسبندگی‌ها، باز کردن لوله‌های فالوپ مسدود شده یا برداشتن فیبروم‌های رحمی استفاده کرد. این اقدامات می‌توانند شانس بارداری را افزایش دهند.

لاپاراسکوپی یک روش ایمن است، اما مانند هر جراحی دیگری ممکن است عوارضی مانند عفونت، خونریزی، آسیب به اندام‌های داخلی یا واکنش به بیهوشی داشته باشد. با این حال، عوارض جدی نادر هستند و این روش معمولاً با کم‌ترین خطر همراه است.

بهبودی پس از لاپاراسکوپی معمولاً سریع است. بیشتر بیماران می‌توانند طی ۱ تا ۲ روز به فعالیت‌های سبک بازگردند و در عرض ۱ تا ۲ هفته به طور کامل بهبود می‌یابند. با این حال، مدت زمان بهبودی بستگی به نوع عمل و شرایط فردی بیمار دارد.

در مواردی که نازایی ناشی از مشکلاتی مانند اندومتریوز، چسبندگی یا انسداد لوله‌های فالوپ باشد، لاپاراسکوپی می‌تواند شانس بارداری را افزایش دهد. با این حال، موفقیت این روش به عوامل دیگری مانند سن زن، کیفیت اسپرم و سایر شرایط سلامتی نیز بستگی دارد.این مشکل با مراجعه به موقع به پزشک به راحتی قابل حل است.

اگر لاپاراسکوپی به بارداری منجر نشود، گزینه‌های دیگری مانند داروهای تحریک تخمک‌گذاری، تلقیح داخل رحمی (IUI) یا روش‌های کمک باروری مانند IVF (لقاح آزمایشگاهی) وجود دارد. انتخاب روش مناسب به علت نازایی و شرایط فردی زوجین بستگی دارد.